Ljiljana Bakić (1939, Beograd) završila je Arhitektonski fakultet Univerziteta u Beogradu 1962. godine. Karijeru je započela u birou Vrtna arhitektura (1962), zatim radi u birou Said Breik & Maruan Kalo u Kuvajtu (1965). Najveći deo svoje profesionalne karijere provela je radeći u okviru Energoprojekta (od 1970) u birou Energoprojekt – Arhitektura. Samostalno i u koautorstvu projektovala je više stambenih objekata i naselja, sportske dvorane, komercijalne i poslovne objekte, objekte namenjene zdravstvu.

Dobitnica je nagrade Salona arhitekture za 1974, 1976, 1978 i 1991. godinu, Velike nagrade Saveza arhitekata Srbije 1994. godine i Nagrade Ranko Radović za knjigu “Anatomija B&B arhitekture” 2013. godine.

Najznačajniji objekti: Zavod za rehabilitaciju nespecifičnih plućnih bolesti, Soko Banja (1973-1974); Univerzalna sportska dvorana “Pionir 1” i Dvorana za zimske sportove “Pionir 2”, sa Dragoljubom Bakićem (1972-1973, 1977); Khaitan naselje u Kuvajtu, sa Muhamedom Touilom i Ivanom Pantovićem (1975); Stambeno naselje Nova Galenika, sa Dragoljubom Bakićem (1975-1976); Kombinovana dečija ustanova u Solunskoj 2 u Beogradu, (1975-1976); Stambeno naselje Višnjička Banja, sa Dragoljubom Bakićem (1978-1988), Vrtić “Suncokret” u Višnjičkoj Banji i mnogi drugi.